Sorteer op:
Toeval of niet, maar vanaf 2009 gaat de ontwikkeling van de hypotheekrente in Nederland afwijken van die in de rest van Europa. Is er in Nederland in feite sprake van een oligopolie, waardoor concurrentie nagenoeg ontbreekt of zijn er factoren aan te wijzen die een hogere rente rechtvaardigen, zoals hogere kosten. Het spreekt vanzelf dat banken hameren op de hogere kosten.
Dit document voert een zogenaamde mean-variance test uit voor de hypotheekrente in Nederlanden andere Europese landen.
Op 12 oktober j.l. heeft de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) het rapport Samenlevingen financiële sector in evenwicht gepresenteerd en aan minister van Financiën Dijsselbloem overhandigd. In dit rapport legt de WRR de onevenwichtige relatie bloot tussen financiële sectoren samenleving. De conclusies zijn niet mals.
In Nederland staan ruim 7,2 miljoen woningen. Deze woningen zijn anders dan andere goederen waarvan we gebruik maken. Woningen zijn immers aard-en nagelvast gebonden aan de plaats waar zij staan en hebben een lange levensduur. Daardoor ligt het woningbestand in grote mate vast. De mensen die erin wonen, zijn in principe veel minder plaatsgebonden. Zij willen wonen waar hen dat uitkomt, in een goede woning in een prettige omgeving, van waaruit zij werk en voorzieningen kunnen bereiken.
In de afgelopen tien jaar is een uitvoerig maatschappelijk debat gevoerd over de doelmatigheid van het gevoerde woonbeleid. Het debat heeft geresulteerd in breed gedeelde opvattingen over moge-lijke beleidshervormingen ter verbetering van het functioneren van de woningmarkt. Het gaat hierbij om het geleidelijk afschaffen van de subsidiëring van het eigenwoningbezit, het streven naar marktconforme huren, het stimuleren van het middensegment van de huursector en een sterkere focus van de corporatiesector op het huisvesten van huishoudens met een laag inkomen. Randvoorwaarden daarbij zijn de toegankelijkheid en betaalbaarheid voor de lagere inkomens.
Nederland kent een lange traditie van woonbeleid. Betaalbaarheid (prijs), beschikbaarheid (aanbod, volume) en kwaliteit van de woningvoorraad zijn decennialang de hoofddoelen van dit beleid geweest waarvoor deze eerdergenoemde instrumenten als huurregulering, het domein van woningcorporaties, de hypotheekrenteaftrek, de overdrachtsbelasting en het eigenwoningforfaitin leven riep.In de afgelopen jaren zijn al meerdere hervormingen doorgevoerd op de woningmarkt. In onze nieuwsbrieven proberen wijde sociaal-en financieel-economische effecten van mogelijke verdere hervormingsmaatregelenin kaart te brengen.
Nederland kent een lange traditie van woonbeleid. Betaalbaarheid (prijs), beschikbaarheid (aanbod, volume) en kwaliteit van de woningvoorraad zijn decennia lang de hoofddoelen van dit beleid geweest. Om deze doelen te bereiken zijn in diezelfde afgelopen decennia meerdere instrumenten ingezet, zoals de huurregulering, het domein van woningcorporaties, de hypotheekrenteaftrek, de overdrachtsbelasting en het eigenwoningforfait. Woonbeleid is daarmee een dynamisch proces, dat eigenlijk nooit stopt. In de afgelopen jaren zijn al meerdere hervormingen doorgevoerd op de woningmarkt. In de komende jaren zullen ongetwijfeld nieuwe beleidsmaatregelen getroffen worden. Veelgenoemde thema's zijn het geleidelijk afschaffen van de subsidiëring van het eigenwoningbezit, het streven naar marktconforme huren, het stimuleren van het middensegment van de huursector en een sterkere focus van de corporatiesector op het huisvesten van huishoudens met een laag inkomen. Randvoorwaarden daarbij zijn de toegankelijkheid en betaalbaarheid voor de lagere inkomens.